मुक्तक

       

घरीघरी बल्झिन्छ्न् मेरा,त्यत्तिकै अतितका घाउहरु

बीच बाटोमै अल्झिन्छन् मेरा,उतिनै सिथिल पाउहरु

पानीको फोका जस्तो खुशी,जीवनमा नटिक्ने रहेछ

अझै कति हेरिरहन्छ्न् नियति मलाई बिगार्ने दाउहरु

भोला दुलाल

२०७९/१२/२०